Dywizjon sformowano z pilotów i obsługi naziemnej pochodzących z różnych dywizjonów PSP 20 marca 1943 na lotnisku Detling w hrabstwie Kent (południowo-wschodnia Anglia). W jego skład weszli także nowo przeszkoleni ochotnicy.

Dywizjon składał się z trzech eskadr (A, B i C) wyposażonych początkowo w przestarzałe samoloty Hawker Huricane Mk-I, na których piloci rozpoczęli ćwiczenia w lotach na rozpoznanie fotograficzne i wzrokowe.

16 sierpnia Dywizjon w liczbie ponad 250 osób został przetransportowany statkiem do portu w egipskim Port Said. Następnie drogą lądową przez Półwysep Synaj Dywizjon udał się na lotnisko Muqiebilla niedaleko Nazaretu. Wskutek niesprzyjającego klimatu (wielu żołnierzy zachorowało na malarię) Dywizjon przebazowano na lotnisko Quassassin w Egipcie, z którego piloci wykonywali zadania rozpoznawcze współpracując z naziemnymi oddziałami polskimi, brytyjskimi, egipskimi oraz greckimi.

W 1944 Dywizjon został przeniesiony do Włoch. Wraz z dywizjonami: 92 Brytyjskim i 40 Południowoafrykańskim polski Dywizjon 318 tworzył 285 Rozpoznawcze Skrzydło RAF. Jego piloci wykonywali zadania rozpoznawcze nad silnie bronionym przez Niemców klasztorem na Monte Cassino. Mimo ciężkich warunków frontowych Dywizjonowi udało się uniknąć strat własnych.

W połowie czerwca 1944 Dywizjon 318 rozpoczął wykonywanie zadań wyłącznie dla 2 Korpusu Polskiego. Po rozpoczęciu natarcia na Linię Gotów w północnych Włoszech (17 lipca 1944) współpracujący z 2KP Dywizjon wykonywał zadania rozpoznawcze oraz wyszukiwał i samodzielnie atakował cele naziemne (zanotowano zniszczenie szeregu pojazdów, stanowisk artyleryjskich i broni maszynowej oraz magazynów).

Od lipca 1944 część pilotów Dywizjonu 318 latała w innych dywizjonach, którym na skutek strat, brakowało pilotów.

Na początku października 1944, w związku z przechodzeniem kolejnych pilotów na odpoczynek, Dywizjon został przeformowany i zlikwidowano jego eskadrę C. Do końca 1944 dywizjon wykonywał swoje stałe zadania, polegające głównie na współpracy z artylerią oraz rozpoznaniu wzrokowym i ostrzeliwaniu celów naziemnych.

Od stycznia 1945 piloci Dywizjonu zaczęli wykonywać nowe zadania: dalekie rozpoznanie ze skośnym wykonywaniem zdjęć (obszar Padwa-Wenecja-Treviso). Z uwagi na pobliskie wrogie lotniska latano wówczas w osłonie myśliwców. Pod koniec kwietnia, w związku z ogólnym polepszeniem sytuacji na froncie piloci mieli dużo więcej swobody i atakowali cele naziemne.

W lipcu 1946 Dywizjon 318 został przeniesiony do Anglii, gdzie 18 sierpnia został rozwiązany